تا فردا
يكشنبه, ۱۷ شهریور ۱۳۹۲، ۱۲:۵۱ ق.ظ
مدیریت یک وبلاگ حالا هرچقدر هم که شخصی وخصوصی باشد،با دل واحساس خالی ،آن هم در زمانیکه هدفت کمرنگ شده باشد کار بی منطق و بیخودی است.
باید هدف داشت. آن هم از نوع محکم وبا اراده اش...
یک چند وقتی نخواهم بود...کمی باید منزوی شد...به گوشه دنجی پناه برد و تنها شد.
باشد که اهل شویم...
بعد نوشت؛
شهید رئیسی با رفتنش خیلی حرف ها زد. رفتنی که داغ بردل خیلی ها گذاشت.
بقول استادم انسان اگر می خواهد غم دنیا را هم بخورد ،بخورد،اشکالی ندارد ولی باید غمش ارزشمند باشد،موثر باشد...
گشتی زدم میان وب های دوستانش...شرمم گرفت؛
منزوی شدن،به گوشه دنجی پناه بردن، چه معنی می تواند داشته باشد جز یاس؟!. جز مردن پیش از نوبت؟!
باری...
ما زنده به آنیم که آرام نگیریم موجیم که آسودگی ما عدم ماست...
- ۹۲/۰۶/۱۷