من سه.
جمعه, ۱۰ آبان ۱۳۹۲، ۰۹:۳۰ ق.ظ
گردش یک روز ابری
این مطلب قابل ارتقا ست.
آسانسور مثل همیشه،با تاخیر می آید . شلوغ و پر از آدم های غریبه وآشنا...
خودم لرزش صدایم را حس می کنم. میپرسم همه چیز اینجا شبیه سیگار شده است.
هنوز حرفم تمام نشده که زن با نیش خندی می گوید : آهان ، از پشت کوه آمده ای.
خوب طرح ترک سیگار است دیگر.
طرح ترک سیگار؟
زن می گوید بله وبعد با چهره از خود مچکری ادامه میدهد.
این طرح کمک میکند آدمهای سیگاری کم کم سیگار را کنار بگذارند و
به جایش چیزهای شبیه سیگار که سالم است بخورند.
میپرم وسط حرفش ومی پرسم . اما آدمهای غیر سیگاری مثل بچه ها چی؟
من دست آنها هم چیز سیگاری دیدم. زن می گوید :خوب برای آنان هم به منزله آشنایی است.
اینکه سیگار چیز خوبی نیست... ولی خوب میدانی یواش یواش می فهمند...
ادامه دارد...
خودم را هرطوری شده جا میدهم و بعد به گوشه ای تکیه میزنم.آخرین نفر پیاده میشوم.
کاردکس خلوت است و این یعنی به سرویس نرسیدم.
کارتم را با آرامش خاصی میزنم.نمیدانم چرا ازاینکه از سرویس جامانده ام،ناراحت نیستم.
عطر باران همه جا پیچیده...
نا خودآگاه وارد پارک کنار بیمارستان می شوم.روی
نیمکت همیشگی می نشینم و هنسفری هزار گره خورده ام را از کیفم در می آورم.با
خود فکر میکنم صبح جمعه ای چه چیزی گوش دهم که به زمین وآسمان برنخورد.
بیخیال دنیا میشوم و موسیقی مورد علاقه ام را روی گزینه تکرار میگذارم.
پسرکی لاغر مردنی روی نیمکت روبه رویی
مینشیند.بی اختیار توجه ام به پاکت نوشیدنی اش که بالذت خاصی می نوشد جلب
میشود. بله پاکت سیگار است،یعنی شبیه سیگار است!
هنوز تو فکر پاکت شیر سیگار شکلم که وارد سوپر مارکت میشوم. آه همه چیزاینجا سیگار شکل است...گیج میزنم.
پفک،کیک،نوشابه ،ظرف ماست. همه چیز یا شبیه پاکت سیگارند یا خود سیگار.. البته از هرچیزی غیر سیگاریش هم پیدا میشود. اما کم.
گیجم. خیابان را بی هدف گز میکنم. پیرمردی که گونی برنج سیگار شکل را حمل ونقل میکند.
زن جوانی که چندتا سیگار در پلاستیک اش دارد. والبته کودکی که آبنبات سیگاری شکلش را لیس میزند.
سوار اولین اتوبوس ای که در ایستگاه می ایستد می شوم. مقصدش را نمیدانم ونمیپرسم.
بوی عطر سیگار همه جا پیچیده. کنار زن میانسالی می نشینم.
بدون هیچ حرف اضافه ای ازاو میپرسم اینجا چه خبر است؟
زن با چشمان گرد شده اش به ن زل میزند و می گوید：خبر ؟ هیچ خبری. چطور مگه؟
خودم لرزش صدایم را حس می کنم. میپرسم همه چیز اینجا شبیه سیگار شده است.
هنوز حرفم تمام نشده که زن با نیش خندی می گوید : آهان ، از پشت کوه آمده ای.
خوب طرح ترک سیگار است دیگر.
طرح ترک سیگار؟
زن می گوید بله وبعد با چهره از خود مچکری ادامه میدهد.
این طرح کمک میکند آدمهای سیگاری کم کم سیگار را کنار بگذارند و
به جایش چیزهای شبیه سیگار که سالم است بخورند.
میپرم وسط حرفش ومی پرسم . اما آدمهای غیر سیگاری مثل بچه ها چی؟
من دست آنها هم چیز سیگاری دیدم. زن می گوید :خوب برای آنان هم به منزله آشنایی است.
اینکه سیگار چیز خوبی نیست... ولی خوب میدانی یواش یواش می فهمند...
ادامه دارد...
سلام ابجی
اون جای خالی رو دیدی تو مطلبم واسه اونایی بود که اسمشون رو ننوشتم
واقعا مطلب عالیی بود ، چق دلم براتون تنگ شده بود ، یادش بخیر اولا فک میکردم اسمت مجیده و همیشه بهت میگفتم اقا مجید یادته ؟؟؟
امیدوارم ادامه ی مطلبتو بخونم