ایست

زهد، «نداشتن» نیست،
بلکه «در بند داشته ها نبودن» است.

تقاضا

خدایا

دیگه نمیخوام ساده باشم...

                                       فقط همین!

خط خطی ها

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

اردیـــــــــــــــ بهشــــــت

چه اسفندها....آه

چه اسفندها دود کردیم

برای تو ای روز اردیبهشتی

که گفتند این روزها می رسی

از راه...

 

          

قیــــــــــصر شعر ایران

و اینک جمعه....

جمعه بگذرد وحتی خیال آمدن تو به ذهن ما نیاد...

راستش اصلا یادمان نباشی... تقصیر تو نیست... راستش تقصیر ماهم نیست...

شاید تقصیر فاصله وسردی آنست...

ظهر شد.اذان می گویند... ودعای فرج خوانده میشود...

آقا تحریم دارویی است؛ راضی شو که گاهی فقط برای سلامتی ات دعا کنیم!

عصر شد...دلمان گرفت... آقا مگر پرونده ام خیلی سنگین است؟

استادم میگفت اینکه غروب جمعه ،دلها میگیرد، به خاطر بررسی پرونده اعمال نیست(خیال بچگی ها) بلکه چون در ذات جمعه متعلق به صاحب زمان است.چون جمعه میخواهد که دل تو بگیرد. چون در جمعه آقا، با آقا نبودی!

آقا دعا کنم؟

ای دو سه تا کوچه ز ما دورتر...

کاش که همسایه ی ما می شدی!...

آقا بگویمت؟  

   هیچ سنگی نشود سنگ صبورت ، تنها
   تکیه بر کعبه بزن ، کعبه تحمل دارد...

آقا دعایم میکنی؟

...

آقا شعری بخوانمت از محروم قیصر؟

روز مبادا

وقتی تو نیستی
نه هست‌های ما
چونان‌که بایدند
نه بایدها ...

مثل همیشه آخر حرفم
و حرف آخرم را
با بغض می‌خورم

عمری‌ست لبخندهای لاغر خود را
در دل ذخیره می‌کنم
باشد برای روز مبادا

اما
در صفحه‌های تقویم
روزی به نام روز مبادا نیست

آن روز هر چه باشد
روزی شبیه دیروز
روزی شبیه فردا
روزی درست مثل همین روزهای ماست
اما چه کسی می‌داند
شاید امروز نیز
روز مبادا باشد

وقتی تو نیستی
نه هست‌های ما
چونان‌که بایدند
نه بایدها ...

هر روز بی تو
روز مباداست.

آقـــــــــــا فقط بیـــــــــــــــــــا...

چون دو رود...

هر چیز که خدا بخواهد

این دل شکستگی بهانه ای شد برای فهم بی وفایی دنیا، برای درک نابودن ونماندن دیگری

و بودن وماندن همیشگی تو...

برای تنها شدن وفقط برای تو شدن...

شاید ... شاید لازم بود پشتم اینطور ناگهان خالی شود تا بفهمم جای پایم سست است وبه هیچ تکیه زدم.

شاید لازم بود اینگونه به ناحق چوب خیانت کسی را بخورم که هنوز هم دوستش دارم ...

شاید لازم بود بازنده میدان شوم... بازنده بمانم...

تا دعا هایم شکل بگیرند و رنگ عوض کنند...

اما بنظرم دیگر لازم نبود رسوایم کنی...لازم نبود دلم را بسوزانی...

میدانی به همان جرمی که ب ناحق حکم دادی ،محکوم شدم؟ مبتلاشدم؟

باری... من سرپا احساس بودم که به جفایی خط خوردم و از پله نردبام افتادم...

... خوش بحالت تو هنوز بالایی وبالاتر می روی...

لطفا به حق احساس ساده من که مرد ، دعایم کن که به پای نردبام برگردم...

راستش دیگر من سراپا ترسم...

ومی ترسم... ومی ترسم...

اما براستی ناگهان چقدر زود دیر میشود...

شاید مثل دو خط متقاطع... دلم برای آن نقطه صمیمی که هم وصال بود وهم فراق تنگ شده...

دلم برای آن نقطه ، تاب ، نان ، شال ،پلاک و قرار پنجشنبه ها تنگ شده...

دلم برای دیدار ناگهانی غروب جمعه ها ، تن ماهی، انگور ، دست خط زشتت والبته قرار روز فردا تنگ شده است...

جدایی چون دو رود...

شاید این اتفاق بهتر است ...!

" دل من شاید آن قطاریست که به مقصد خدا می رود "

سیب

امام باقر (ع) :

أربَعَةٌ أسرَعُ شَیءٍ عُقوبَةً: رَجُلٌ أحسَنتَ إِلَیهِ وَ یُکافیکَ بِالإِحسانِ إِلَیهِ إِساءَةً، وَ رَجُلٌ لاتَبغی عَلَیهِ وَ ُهَو یَبغی عَلَیکَ، وَ رَجُلٌ عاهَدتَهُ عَلی أمرٍ فَمِن أمرِکَ الوَفاءُ لَهُ وَ مِن أمرِهِ الغَدرُبِکَ، وَ رَجُلٌ یَصِلَ قَرَابَتَهُ وَ یَقطَعونَهُ؛

چهارچیز است که کیفرش از هر گناهی زودتر به انسان می‌رسد: کسی که به او خوبی کنی و او پاداش آن را به بدی دهد، کسی که تو به او ستمی نکنی و او به تو ستم کند، کسی که در کاری با او پیمان بندی و تو به پیمانت وفادار مانی و او خیانت و پیمان شکنی کند و کسی که تو با او رابطه برقرار کنی و او با تو قطع رابطه کند.

امام سجاد(ع):

اَلذُّنوبُ الَّتی تَرُدُّ الدُّعاءَ: سوءُ النِّیَّةِ، وَ خُبثُ السَّریرَةِ، وَالنِّفاقُ مَعَ الإِخوانِ، وَ تَرکُ التَّصدیقِ بِالإِجابَةِ، وَ تَأخیرُ الصِّلَواتِ المَفروضاتِ حَتّی تَذهَبَ أوقاتُها، وَ تَرکُ التَّقَرُّبِ إِلَی اللهِ عَزَّوَجَلَّ بِالبِرِّ وَ الصَّدَقَةِ، وَاستِعمالُ البَذاءِ، وَالفُحشِ فِی القَولِ؛

گناهانی که از استجابت دعا جلوگیری می‌کنند عبارتند از بد نیتی، خبث باطن، دورویی با برادران، باور نداشتن به اجابت دعا، به تأخیر انداختن نمازهای واجب تا آن که وقتشان بگذرد، تقرب نجستن به خدای عزوجل با نیکوکاری و صدقه، بد زبانی و زشت گویی.

می نویسم فاطمه... میخوانم خدا !

خواستم مشق شبی کنم از فاطمه... زبان قاصرم اما نتوانست... کم آورد

فاطمه در ذهن خاکی من نمی گنجد ... فاطمه را باید خواند ... او بریده از آتش و جدا از جنس خاک است..فاطمه نور است.

"بخدا سوگند ! اگر پای در میان می نهادند وعلی رادرکاریکه پیغمبر بعهده او نهاده می گذاردند، آسان آسان آنها را به راه راست میبرد وحق هریک را بدو میسپرد...اما نکردند...اکنون لختی بپایند! وببینند چه آشوبی برخیزد و چه خون ها بریزد...

این فاطمه است که در بستر بیماری به زبان گلایه برای زنان انصار سخن میگوید...واز آینده ای

میگوید که نصیب مردمان بی بصیرت میشود..."1

"همو را می گویم که ایستاده بود پشت همین در ، تکیه داده به همین دیوار ودر را روی پیامبری باز کرده بود که هرصبح پیش از مسجد می آمد که بگوید "پدرت فدایت دخترم"

ایستاده بود پشت همین در ، تکیه داده به همین دیوار وتنها گلیم زیر پایش را بخشیده بود.

ایستاده بود پشت همین در ، تکیه داده به همین دیوار وشنیده بود همسایه ها بلند ،طوریکه بشنود می گویند؛ علی ! او راببر جایی دور از شهر گریه هایش نمی گذارد شب بخابیم!

ایستاده بود پشت همین در ، تکیه داده به همین دیوار وبه بلالکه ساکت ومحزون آن پشت ایستاده بود  گفت دوباره اذان بگو ،من دلتنگم...

ایستاده بود درست پشت همین در ، تکیه داده بود درست بر همین دیوار که..."2

"اما نه از شخصیت فاطمه سخن گفتن مشکل است ؛ خواستم بگویم ،فاطمه دختر خدیجه بزرگ است .دیدم که فاطمه نیست!

فاطمه دختر محمد (ص) است .دیدم که فاطمه نیست!

فاطمه همسر علی (ع) است  .دیدم که فاطمه نیست!

فاطمه مادر حسین...مادر زینب است.دیدم که فاطمه نیست! نه اینها همه هست واین فاطمه نیست!

فاطمه، فاطمه است!"3

"آری بگذار فاطمه خود از خویش بگوید:

هان ای مردم ! بدانید که من فاطمه ام وپدرم محمداست.

حرف اول وآخرم یکی است.

نه غلط در گفتارم جا دارد و نه خطا در کردارم راه.

...

آیا نمی دانید؟ می دانید! برایتان از خورشید میانه روز ، روشنتر است که من دختر پیامبرم!

ای پسر ابی قحافه!ای ابوبکر!

بیا!بگیر! این مرکب آماده ومهارشده رابگیروببر.

دیدار به قیامت.که چه نیکو داوری است خدا وچه خوب دادخواهی است محمد وچه خوش وعده گاهی است قیامت!"4

یا زهرا

 

تلفیقی از کتابهای زندگانی فاطمه زهرا(سید جعفرشهیدی)-خدا خانه دارد- (فاطمه شهیدی)- فاطمه فاطمه است(دکتر شریعتی) –کشتی پهلو گرفته(سید مهدی شجاعی)

عصرانه

گفته بودی درد دل کن گاه با هم صحبتی

کو رفیق راز داریی! کو دل پرطاقتی؟

                      شمع وقتی داستانم را شنید آتش گرفت

                      شرح حالم را اگر نشنیده باشی راحتی

روزهایم را یکایک دیدم و دیدن نداشت

کاش بر آیینه بنشیند غبار حسرتی

           

           بس که دامان بهاران گل به گل پژمرده شد

             باغبان دیگر به فروردین  ندارد رغبتی

از رسوایی تا بی هدفی... بی نهایت زندگی کن!

آرم بی نهایت شبیه دو تا چشمه... دوتا چشم حیران شاید... که بی نهایت میتونه نگاه کنه... بجای دور...

***  تهران1500 روی پرده میرود. بعد از یک سال انتظار...

عده ای  بر آن خرده می گیرند که چرا فیلم نمایی از بی بندوباری  در آینده را نشان می دهد وبجای نشان دادن فضای معنوی حاکم بر جامعه از چیزهای زشت سخن می گوید!

والبته نقد بجای دیگری که اگر این فیلم انیمیشن است و(ماهیتا مخاطب انیمیشن کودکان هستند)چرا فیلم فراتر از سن بچه هاست...وبجای رباتی کودک نما یا... از ربات  رقاص در فیلم استفاده میشود و از این دست نقدها...

در مقابل موافقان سریع سپر در دست می گیرند که اگر فیلم ما بی بند وباری را در آینده نشان میدهد، آن هم آینده ای خیالی ، فیلم شما که حیا را قورت داده و برای واقعی تر جلوه دادن واقعیت از چنان صحنه های زشت استفاده میکند که مخاطب امروزی در جایش آب میشود.

شما که بییشتر "رسوایی" به آب داده اید...

... آینده ای مهدوی...

درکتاب های دوران مدرسه می خواندیم که انتظار منجی متعلق به شیعه نیست ودر تمامی مذاهب و ملت های مختلف دنیا وجود دارد.

از مسیح گرفته تا سوشیانس... همه منتظر موعود اند...

حال ماهمه داریم جامعه مهدوی را ترویج میکنیم...

جامعه ای که در آن شرکت ها برای آگهی های تبلیغاتی خود از نماد های استفاده میکنند که رنگ وروی دنیایی و بی هدفی دارد.

بی نهایت تماس بگیرید... بی نهایت پیامک دهید. بی نهایت حرف بزنید. بی نهایت اینترنت گردی بکنید..

آخر که چی؟

هرچیزی حدی دارد. اندازه دارد.  اهمیت افراط وتفریط را هر عقل عاقلی می فهمد.

آیا جامعه مهدوی می پذیرد که در آن جوانان را با امکاناتی که بی هدفی وتنبلی را ترویج می کند ، بار آورد؟

راستش تلویزیون پراست از این جور آگهی ها! لطفا گمان نشود که  ذهن ما بیکار است و دارد بهانه گیری الکی می کند. نخــــــــــــیر! ما گیر الکی نمی دهیم!

یادمان باشد هرچیزی وقتی به طور مستمر وجذاب  ترویج شود بیشتر به ذهن می نشیند.

حتما نباید مستقیم گفت که آهای جوان، کار وزندگی ات را رها کن وفقط بشین حرف بزن!